KENMERKEN / CARACTÉRISTQUES

Tegenover het "modernisme à outrance" (D'Arschot) met zijn modieuze experimenten met nieuwe materialen en dragers, affirmeerde zich in de jaren zestig een groep jongeren als schilderende schilders.
Ze zetten zich af tegen het oppervlakkige americanisme en zagen zich als "peintres de la tradition française". Ze spraken zich uit tegen louter formalistisch "schilderen om te schilderen" en wilden inhoud en diepgang in hun werk. Ze situeerden zich in een ruime internationale traditie en streefden geen breuk na, maar een vernieuwende, eigentijdse vertaling van hun ideeën.
Erik Van Ruysbeek formuleerde inhoud en thema van hun werk als:"het wonderbare, onuitsprekelijke wezen zelf van de werkelijkheid en van het leven". Dit fundamenteel aspect werd aangeduid met de term "NUMEN". De materialisatie hiervan leidde tot een bezinning op het wezen van de schilderkunst. Kleurdenken stond dus voorop: "la lumière traquée jusque dans ses composantes les plus secrètes" (D'Arschot).

De schilders kwamen tot de ontdekking dat de afstemming van de kleuren op dezelfde intensiteit een boventoon genereerde. Dit lichtgrijze tot zilverige licht was de geëigende picturale metafoor voor die "réalité supra-sensible". Vandaar de term "LUMEN". Een poging tot verklaring en theoretische onderbouw werd in de eerste catalogus gegeven (zie Persartikelen).
Andere aandachtspunten waren de decompositie van de vorm, de verhouding kleur - ruimte, waardoor een multiperspectivistisch schildersvlak ontstond, de kleurendynamiek en de daaraan verbonden tijdsdimensie (o.a. bij Rademakers).